فوتبال، منجی بزرگ انسان ها در خونین ترین روزها!
به گزارش لوازم ورزشی، جنگ های بزرگ تاریخ بشر، به دنبال تاثیرات بزرگی که رو همه بخش های جوامع می گذاشتند، ورزش و از همه بیشتر فوتبال را تحت تأثیر خود قرار می دادند.
به گزارش لوازم ورزشی به نقل از خبر آنلاین، در طول تاریخ، جنگ بین قدرت ها زندگی انسان های بی گناه را تحت شعاع خودش قرار داده است.
از ریخته شدن خون سربازانی که خودشان سبب و بانی جنگ نیستند، تا آواره شدن انسان هایی که عادی ترین نیاز زندگی یعنی امنیت را می خواهند. ورزش هم از این قاعده مستثنا نیست. بخصوص رشته ای مثل فوتبال که همیشه دنبال کننده ها زیادی داشته است.
زیاد دیده ایم که نام فوتبال و سیاست با هم بیاید. هر چیزی که توجه اکثریت مردم را به خود جلب نماید، هم پول و هم قدرت را به سمت خودش جذب می کند. همین مبحث هم سبب شده هر وقت جنگی در دنیا سر بگیرد، فوتبال هم تحت تأثیر قرار بگیرد.
بعد از آغاز جنگ روسیه و اوکراین خیلی چیزها در فوتبال این دو کشور تغیر کرد، چیزهایی که بطور قطع فوتبال بقیه نقاط جهان را هم متاثر خودشان می کردند.
پس از اعلام جنگ روسیه ضد اوکراین، میزبانی فینال لیگ قهرمانان اروپا و بازی های مقدماتی جام جهانی از این کشور پس گرفته شد. اتحادیه فوتبال سه کشور لهستان، سوئد و جمهوری چک رسما اعلام نمودند اگر در مسابقات مقدماتی جام جهانی به روسیه بخورند، از بازی با این تیم امتناع می کنند، فیفا اعلام نمود که روسیه نمی تواند در خانه بازی کند و باید با نام اتحادیه فوتبال روسیه (RFU) به رقابت هایش بپردازد، همین طور برای پرچم و سرود مجاز نخواهد بود. بسیاری از مربیان بزرگ این جنگ را تاسف برانگیز دانستند و بسیاری از بازیکنان پیراهن نه به جنگ پوشیدند. حتی رومن آبراموویچ، مالک قدرتمند باشگاه چلسی از سمت خود برکنار شد. همه این ها گوشه ای از تاثیرات جنگ این دو کشور روی فوتبال جهان است.
این که جنگ بین اوکران و روسیه می تواند توازن را در فوتبال به هم بریزد نشان میدهد که بزرگترین جنگ های جهان، یعنی جنگ جهانی اول و دوم بیش از این ها همه چیز را در این رشته ورزشی پرطرفدار تغیر داده است. تغیراتی که شاید تا همین امروز هم نشانه هایی از خویش را در فوتبال جا گذاشتند.
زمانی که جنگ جهانی اول در ۴ اوت ۱۹۱۴ آغاز شد، انتظار می رفت که اتحادیه فوتبال همه مسابقات را لغو کند. اما، با وجود مخالفت ها، مسابقات ادامه پیدا کرد.
در ادامه جنگ مسابقات جهانی فوتبال به حالت تعلیق درآورد اما به باشگاه ها اجازه داده شد تا مسابقات منطقه ای خویش را برگزار کنند. خیلی از مخالفت ها با تداوم فوتبال حرفه ای ناشی از این نگرانی بود که خیلی از مردان ترجیح می دهند به جای پیوستن به جبهه جنگ، یا مشغول فوتبال بازی کردن باشند یا به تماشای آن بنشینند.
با این وجود، فوتبال غیر از این که یک نوع تفریح محبوب برای سربازان جنگی بود و می توانست روحیه آن هارا را تقویت کند، برای افسران بزرگ جنگی نوعی وسیله و ابزار برای جذب نیرو به جنگ هم محسوب می شد. در طول جنگ بازیکنانی بزرگی مثل، والتر تول بازیکن سابق تاتنهام که در کنار فوتبال حرفه ای خلبان جنگی بود، کشته شدند. سوالی که وجود دارد این است که در طول جنگ جهانی اول فوتبال به چه شکلی در آمده بود؟
در دوران جنگ جهانی اول خیلی از کارخانه های مهمات سازی تیم های فوتبال مستقل برای زنان خود داشتند
در طول جنگ جهانی اول، بیشتر از نهصد هزار زن در کارخانه های مهمات سازی کار می کردند. اغلب کارخانه ها یک افسر رفاه را برای نظارت بر سلامت، رفاه و رفتار نیروی های زن خود استخدام می کردند. ورزش، خصوصاً فوتبال، توسط این افسران مورد تشویق می گرفت و خیلی از کارخانه های مهمات سازی تیم های فوتبال بانوان خویش را توسعه دادند.
مشهورترین آنها Dick، Kerr’s Ladies FC در پرستون بود. مسابقات آنها که در سال ۱۹۱۷ برای نخستین بار انجام شد و جمعیت زیادی را به خود جلب کرد. آنها به موفقیت خود ادامه دادند تا این که در سال ۱۹۲۱ زنان از بازی در زمینهای لیگ فوتبال محروم شدند. مسابقات در شمال شرق انگلیس بین تیم هایی از کارخانه های مختلف برگزار می شد.
در این دوران سخت، فوتبال به حفظ تناسب اندام و روحیه مردان کمک بسیار زیادی می کرد
سربازان جنگ جهانی مدت زمان قابل توجهی را پشت خطوط می گذرانند. برای تناسب اندام و فعال نگه داشتن مردان و همین طور حفظ روحیه آنها، ورزش توسط افسران تشویق می شد و در خیلی از موارد رسماً مورد تایید قرار می گرفت. این عکس که در سپتامبر ۱۹۱۶ گرفته شده است، یک مسابقه فوتبال درحال انجام را نشان میدهد.
فوتبال، ابزاری مهم برای جذب نیروی جنگی
فوتبال به شکل گسترده به عنوان ابزاری برای جذب مردان به جنگ استفاده می شد. در آن دوران پوستر های زیادی منتشر می شد که درخواست مستقیم دبیر اتحادیه فوتبال برای ورزشکاران قوی را اعلام می کرد. پوستر ها با جذابیت خاصی درست می شدند و در آن از افراد خواسته می شد دوستان خویش را هم جذب کنند، همین طور در آنها اسم تیم های پرطرفدار آورده می شد تا هیجان افراد بیشتری را به همراه داشته باشد.
زندانیان جنگی در اردوگاه ها فوتبال بازی می کردند
در نوامبر ۱۹۱۸ به دستور ستوان جک شاو، بازی ای بین زندانیان در اردوگاه هولزمیندن ترتیب داده شد. فرمانده های اردوگاه اغلب این بازی ها را متوقف یا از انجام آن جلوگیری می کردند. نکته جالب ماجرا آن جاست که در کمپ به سبب کمبود جا فقط بازی های ۹ نفره امکان پذیر بود و خیلی از توپ های فوتبال بوسیله هلند برای اسرای جنگی فرستاده می شد.
فوتبال، راهی برای پیوند افسران با سربازانشان
در طول جنگ، زیاد پیش میاد که افسران با سربازانشان، به انجام مسابقه فوتبال بپردازند. بطور معمول این اتفاق در روزهای کریسمس می افتاد. ورزش هایی مانند فوتبال به عنوان یک راه خوب برای افسران برای توسعه مهارت های رهبری و ایجاد پیوندها با سربازانشان بود.
سربازان در جریان آتش بس کریسمس ۱۹۱۴ فوتبال بازی کردند
بسیاری از نامه ها و خاطرات معاصر که آتش بس را توصیف می کنند، به فوتبال بازی کردن سربازان نیرو های هم رزم و غیر هم رزم اشاره می کنند. در آتش بس کریسمس که در ۲۵ تا ۲۶ دسامبر ۱۹۱۴ در جبهه غربی جنگ، یک بازی دوستانه توسط ارتش انگلیس مقابل نیروهای آلمانی انجام اجرا شد.
پرسنل خدماتی جنگ، برای جلوگیری از خستگی فوتبال بازی می کردند
اکثر پرسنل خدماتی مجبور بودند دوره های طولانی کسالت بار را در زمانی که درحال فعالیت نبودند تحمل کنند. در طول جنک جهانی اول دریاسالار جلیکو برای جلوگیری از بی قراری و سرکشی دریانوردان خسته، توسعه امکانات ورزشی در پایگاه دریایی اسکاپا فلو در جزایر اورکنی را تشویق کرد و به دنبال آن یک زمین فوتبال ساخته شد، باآنکه گلایه هایی وجود داشت که زمین ساخته شد بسیار بد و وحشتناک است.
این جام به یک تیم فوتبال که از اعضای شرکت کشتی جنگی HMS Dreadnought تشکیل شده بود اهدا شد.
در جنگ جهانی دوم، اوضاع کمی متفاوت تر پیش رفت. در ۸ سپتامبر ۱۹۳۹، اتحادیه فوتبالرسما) اعلام نمود که همه رقابت های فوتبال به جز فوتبالی که توسط نیروهای مسلح سازماندهی می شد تا اطلاع ثانوی باید به حالت تعلیق دربیاید. این اطلاعیه برخلاف سال ۱۹۱۴ بود و اتفاقات جنگ جهانی اول بود.
در سال ۱۹۳۹، تهدید حمله هوایی و آغاز خدمت اجباری، ادامه فوتبال مثل قبل را، نا ممکن کرد. با این وجود، در ۲۱ سپتامبر، وزارت کشور موافقت نمود که برنامه بازبینی شده فوتبال تا آن زمان که با خدمات و صنعت ملی تداخل نداشته باشد، صورت گیرد. برنامه لیگ های منطقه ای و جام حذفی بسیار محدود شده بود اما فوتبال هنوز طرفداران بزرگ خویش را داشت.
بازیکنان بزرگ به جنگ فراخوانده می شدند و باید به خطوط مقدم جبهه های جنگی می رفتند. زمینهای فوتبال هم تحت تاثیر صدمه های حمله هوایی یا از بین رفته بودند یا تغیر کاربری داده بودند.
با همه این ها، فوتبال توسط بسیاری از افسرها، برای حفظ آمادگی جسمانی و روحی مورد تشویق قرار می گرفت.
فوتبال شکل مهمی از تفریح برای سربازان بریتانیایی بود
با توجه به این که بیشتر از نیمی از ارتش بریتانیاف یعنی ۱.۵ میلیون سرباز بیشتر زمان جنگ جهانی دوم را در بریتانیا سپری کردند، تماشا و انجام ورزش برای سرگرم نگه داشتنشان حیاتی بود.
مسابقات فوتبال همین طور برای خیریه ها پول جمع آوری می کرد. در می ۱۹۴۳، یک مسابقه در چلسی، با حضور ۵۵۰۰۰ تماشاگر، ۸۰۰۰ پوند برای لیگ رفاه نیروی دریایی جمع آوری کرد.
فوتبال به تفریح مهم غیرنظامیان تبدیل گشته بود
بازی و تماشای فوتبال یک شکل محبوب از تفریح در جبهه خانگی بود. هنوز تعداد تماشاگران مسابقات در لیگ های منطقه ای، جام حذفی و مسابقات مختلف قابل توجه بود. در آن دوره طرحی وجود داشت که تماشاگران گاهی اوقات می توانستند بازیکنان درخشان که در آن زمان در نیروهای مسلح خدمت می کردند و به نزدیک ترین باشگاه به محل اقامت خود در جنگ می رفتند را ملاقات کنند. این طرح «بازیکن مهمان» نام داشت.
با توجه به بیشتر شدن تعداد بازیکنان حرفه ای در جنگ جهانی دوم، خیلی از آنها در نیروهای مسلح به خدمت گرفته می شدند
زمانی که فوتبال در سپتامبر ۱۹۳۹ به صورت رسمی به حالت تعلیق درآمد، قرارداد همه فوتبالیست های حرفه ای فسخ شد. آوریل ۱۹۴۰، طبق اعلام مجله Picture Post، ۶۲۹ فوتبالیست های حرفه ای به خدمت جنگی پیوستند، ۵۱۴ نفر از آنها در ارتش، ۸۴ نفر در RAF و ۳۱ نفر در نیروی دریایی سلطنتی. در سال ۱۹۴۰، یک کارخانه در اولدبری ۱۸ بازیکن وست برومویچ آلبیون را استخدام کرد. تعدادی از بازیکنان و مربیان توسط نیروهای مسلح به عنوان مربیان تربیت بدنی مورد استفاده قرار گرفتند. با این وجود، ۸۰ فوتبالیست حرفه ای در جریان جنگ کشته شدند و بسیاری دیگر مجروح یا اسیر جنگی شدند.
فوتبال سبب تقویت روحیه می شد
فوتبال و سایر ورزش ها در همه شاخه های خدمات برای تقویت روحیه تشویق شدند. افسران و سربازان با فوتبال بازی کردن، اعتماد به نفس خویش را تقویت می کردند و اثرات دوری و از خانه و خانواده رو در خود کاهش می دادند.
فوتبالیست ها برای پشتیبانی از تلاش جنگاوران در مسابقاتی که جنبه دوستانه و تشریفاتی داشت بازی می کردند
تد دریک به عنوان یک فوتبالیست حرفه ای در دهه ۱۹۳۰، برای ساوتهمپتون و آرسنال بازی می کرد. در سپتامبر ۱۹۴۴، او قسمتی از نیروهای جنگی بود که برای انجام مسابقات تشریفاتی فوتبال به پاریس رفت، جایی که آنها یک تیم فرانسوی را ۵-۰ شکست دادند و سپس به بروکسل رفتند و آن جا هم یک تیم بلژیکی را ۳-۰ شکست دادند. این مسابقات صرفاً جنبه پشتیبانی از جنگاوران را داشت و برای تقدیر از زحمات آن در خطوط جنگی برگزار می شد.
همه این حقایق فوتبالی که مربوط به زمان خونین ترین جنگ های تاریخ است، نشان می دهد، با وجود این که قدرت های جنگی، به فوتبال صدمه هایی را وارد کردند، اما همچنان این رشته ورزشی ناجی افسران، سربازان و مردمی بوده است که زندگی عادی خویش را از دست داده بودند.
فوتبال در آن دوران ترسناک، گاها بوی مرگ را از شهرها، خانه ها و اردوگاه های جنگی می شست و نوری از زندگی و لبخند را می تاباند.
جنگ بشر را به سمت سیاهی می برد اما، در اوج این تیرگی انسان ساز، هنوز هم انسان های زیادی، با گل کردن یک توپ توسط بازیکن و تیم محبوبشان، برای حداقل چند ثانیه از یاد می برند که هر لحظه ممکنست برای همیشه وطن، خانواده و از همه مهم تر جان خویش را از دست بدهند.
بیشتر بخوانید: ستاره محبوب پرسپولیس مشغول ضبط آهنگ/عکس منع قانونی برای بازگشت دستیار محبوب اسکوچیچ ستاره سابق بارسلونا در خاور میانه!/عکس
251251
منبع: لوازم ورزشی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب